Gaan we veraarden?

BGNU pleit ervoor om met behoud van zorgvuldigheid nieuwe goedgekeurde vormen van lijkbezorging snel toe te kunnen staan. Zoals misschien wel veraarden?

Je huurt als nabestaande een ruimte in een uitvaartcentrum. Niet voor een paar uur, of een paar dagen, maar voor ruim een maand. Je hebt er de gelegenheid om een kopje koffie of thee te drinken. Er zijn comfortabele stoelen en een tafel – die je na een paar dagen al aardig gevuld hebt met herinneringen aan de overledene. De overledene is ook in deze ruimte. Hij is in een gesloten met een hooimengsel gevulde cocon gelegd, en in de veertig dagen waarin zijn lichaam veraardt, kun je bij hem zijn en afscheid nemen, en anderen in de gelegenheid stellen om afscheid te nemen.

Zou het niet mooi zijn, als er in Nederland zulke ruimtes komen? De Stichting Veraarden heeft zich in de afgelopen maanden ingezet om meer bekendheid te geven aan deze vorm van lijkbezorging. Immanuel Baan, Brenda Mathijssen, Evert de Niet en Susanne Duijvestein brachten een studiebezoek aan Meine Erde in Duitsland en vertelden op verschillende plaatsen in ons land over hun bevindingen. Die zijn positief. Die zijn zelfs zo positief dat er ook bij het ministerie van BZK welwillend tegen deze manier van lijkbezorging aangekeken wordt.

Daarbij helpt het dat Meine Erde data wil delen over deze manier van lijkbezorging. De Gezondheidsraad schreef in 2020 nog dat er te weinig gegevens beschikbaar zijn om te kunnen beoordelen of humaan composteren (zoals het toen nog werd aangeduid) voldoet aan de toetsingscriteria om het toe te laten als nieuwe vorm van lijkbezorging. De ontwikkelingen zijn snel gegaan!

Omdat ontwikkelingen altijd opeens snel kunnen gaan. En omdat wetgeving dat maar heel zelden doet, pleit BGNU met Uitvaartorganisaties Nederland voor de mogelijkheid om met behoud van zorgvuldigheid nieuwe goedgekeurde vormen van lijkbezorging snel toe te kunnen staan. Waarbij uiteraard duidelijk moet zijn aan welke voorwaarden in de praktijk voldaan moet worden. Methoden moeten veilig, waardig en duurzaam toegepast worden. Hoe de wetgever nieuwe goede methoden juridisch mogelijk gaat maken maakt ons niet zo uit. Zolang ze door juridische rompslomp maar niet jaren op de plank blijven liggen! Zo kan de uitvaartbranche met zijn tijd meegaan.